tylko pojęcia

Płyną wolno obłoki i liść ostatni

drży na listopadowym wietrze

zapach jesieni dobija się do krawędzi duszy,

świat cały to ja, to twój głos

na tle nocnego nieba

pod biliardami spadających gwiazd,

cóż więcej trzeba oprócz spokoju

miejsca wszechciszy poza rozwojem świata

naturalistycznego krajobrazu bez filozoficznej otoczki

z prostym kubkiem zbożowej kawy

wśród opadłych liści brzoz

tych,co nadaja sie na krzyże powstańcze

bo szybko o nich zapomina świat,

krople cudzej krwi nie bolą

tak, jak nie pala łzy sprzed dwustu lat.

Trzeba budzic sie rano

i biec, gonić, pędzić by Się Stać...

mięsień bez uczuć, czysta anatomia

to tylko pojęcie, tak samo, jak czas

powiem ostani i zgasł dziś

świecy blask...